Samen met mijn man, zijn moeder en een zeer dierbare vriend onderweg. In de auto. ... En met grote, genegen gretigheid hebben we geluisterd. Binge-listening als het ware. Gegrepen door de sprankelende eenvoud. De sobere intrige. Het guitige verdriet. De poëtische vanzelfsprekendheid. De beklijvende naïviteit. En zonder uitzondering, alle vier in tranen - toen we uiteindelijk bij de laatste aflevering belandden. Wat een slim en ontroerend document. Heerlijk. We hebben niet alleen onderweg intens genoten. We hebben het er nog zeer vaak samen over. Want het is écht alsof we dit avontuur, deze waarheid, samen intens hebben beleefd. Dank voor zoveel schoonheid, vernuft en liefde. (enkel de schijnbaar ge’scripte denkprocesjes van de makers voelden een tikkeltje kneuterig aan, en waren voor ons geen noodzaak - maar het waren er hoop en al een drie- à viertal, dus geenszins een bezwaar om dit juweeltje te devalueren!) Dus: Wauw! Diep respect en hulde aan makers en deelnemers, van Indra Siera.